ایمنی حمل و نقل | جمعیت طرفداران ایمنی راهها

کنفرانس بین‌المللی شبیه‌سازی ایمنی جاده‌ای از 16 تا 19 اکتبر 2017 در کشور هلند برگزار می‌شود. سخنرانان کلیدی این کنفرانس عبارت‌اند از:
-Professor Anna Nilsson-Ehle (Director at Safer at Chalmers University,Sweden)
-Mr Pieter Litjens (Deputy Major for Traffic and Transport of Amsterdam, Netherlands)
-Professor Linda Boyle (Chair at University of Washington, USA)

www.rss2017.org

سلامت نیوز: به گزارش سلامت نیوز، شهروند نوشت: یکی از مهمترین شاخصه‌های توسعه‌یافتگی یک جامعه لزوم رعایت قوانین و مقررات راهنمایی و رانندگی و فرهنگ استفاده از خودرو است؛ به ‌طوری که در دهه اخیر در بعضی از جوامع، فرهنگ رانندگی یکی از معیارهای تعیین شخصیت افراد هم محسوب می‌شود. چون یک قانون مشترک بین همه افراد محسوب شده و اگر به شکل صحیح رعایت شود، روحیه رفتار جمعی را شکل می‌دهد (رفتاری که شهروند ایرانی کمتر به آن توجه دارد). فردی‌بودن رانندگی در ایران ریشه بیشتر معضلات ترافیکی، تصادفات و تلفات است؛ به‌طوری که اعتقاد نداشتن به رفتار جمعی و فراموشی این اصل که رانندگی یک امر جمعی است، قصه پر غصه امروز رانندگی در ایران است.

اما اخلاق یک شهروند ایرانی هنگام رانندگی و پیاده‌روی متفاوت است. این شهروند در برخوردهای اجتماعی خود در پیاده‌رو مدت‌ها صحبت‌های طرف مقابل را می‌شنود اما وقتی پشت ارابه‌های آهنی قرار می‌گیرد، به فردی که قصد ورود به خیابان اصلی را دارد، راه نمی‌دهد؛ با چراغ‌دادن‌های ممتد و بوق‌زدن‌های گیج‌کننده او را میخکوب می‌کند، چون احساس می‌کند ثانیه‌های رانندگی برایش طلاست. شهروندان ایرانی در زمان پیاده‌روی هم برای سواره‌ها مشکل ایجاد می‌کنند؛ از چراغ سبزی که مخصوص خودروهاست عبور می‌کنند و حاضر نیستند ٣٠ ثانیه درنگ کنند تا چراغ عابر سبز شود! از هر جای خیابان یا بزرگراه که بخواهند عبور می‌کنند.وسایل نقلیه برای رفاه افراد ساخته شده‌اند و نمی‌توان کسی را سرزنش کرد که چرا از وسیله نقلیه استفاده می‌کند. در کشور ما مردم مجبورند در سرمای زمستان و گرمای تابستان برای انجام کارهای خود از وسیله شخصی استفاده کنند؛ چون سیستم منظم و پیشرفته حمل‌ونقل عمومی وجود ندارد. وقتی اتوبوس‌های واحد این‌گونه مسافران را به داخل می‌چپانند، وقتی درهای اتوبوس و مترو به‌سختی بسته می‌شود، معلوم است دولت‌ها مقصرند و نمی‌توان تنها رانندگی فردی را سرزنش کرد، وقتی یک دوچرخه‌سوار امنیت ندارد و خط دوچرخه وجود خارجی ندارد، خب معلوم است یک شهروند برای حفظ جان مجبور است وسیله نقلیه‌اش را به خیابان بیاورد.

وقتی شهروندی بداند که از محل کار تا منزل و بازار و همه جای شهر وسایل نقلیه عمومی سر وقت در ایستگاه حرکت می‌کند و به موقع به مقصد می‌رسد و وقتی مطمئن شود که با بازشدن درِ واحد و مترو به بیرون پرت نشده و تمام استخوان‌ها و عضلاتش کوفته نمی‌شود، قطعا حمل‌ونقل عمومی را می‌پسندد.حال با وجود این مشکلات آیا باید همه چیز را به حال خود رها ساخت؟ و راهکار‌های حل بحران چیست؟ بی‌شک در چنین وضع ناگواری نقش صدا‌و‌سیما، رسانه‌ها و راهنمایی و رانندگی چندین و چند برابر می‌شود. شاید اختصاص یک شبکه ویژه برای آشنایی مردم با قوانین راهنمایی و رانندگی تأثیر بسزایی در جلوگیری از آسیب‌های وارده داشته باشد. اگر صداوسیما به پخش آگهی‌های آشنایی با فرهنگ رانندگی مبادرت کند و هزینه این آگهی‌ها هم از بخشی از پول جریمه‌ها پرداخت شود، میلیاردها ریال سرمایه ملی هدر نخواهد رفت. باید از مهدکودک‌ تا دانشگاه دروس ویژه فرهنگ رانندگی در برنامه‌های درسی نونهالان و دانشجویان گنجانده شود. در برخورد با متخلفان هم هنوز جریمه حداقل امکان برخورد محسوب می‌شود؛ جریمه‌ای که مخالفان زیادی هم دارد. مخالفان می‌گویند دولت‌ها و شهرداری‌ها مقصرند. جاده‌های غیراستاندارد و ترافیک و مشغله‌های زیاد باعث می‌شود تا تخلف بروز کند.

نبود پارکینگ‌های بزرگ در شهرها و خیابان‌های شلوغ هم یک علت اعلام می‌شود. همه اینها مورد تأیید است، اما آمارها نشان می‌دهد علت ٦٠‌درصد تصادف‌ها خطای انسانی است که به رفتار فردی شهروندان برمی‌گردد. رفتارهای فردی ما ایرانیان بر جمعی غلبه دارد و حاصل این رفتار فردی مرگ سالانه ٣٠‌هزار انسان در جاده‌هاست که حدود ٥‌هزار نفر آنها اصلا مقصر نیستند – به‌طوری که هزاران نفر هم مجروح و معلول دایمی می‌شوند- آمارها نشان می‌دهد که مجموع کشته‌های حوادث رانندگی جاده‌های ایران بعد از جنگ حدود ٨٥٠‌هزار نفر یعنی ٤ برابر تلفات جنگ ایران و عراق بوده است. ٤٠‌درصد علت تصادف‌ها هم به وضع جاده‌های غیراستاندارد، کیفیت خودروهای ساخت داخل و شرایط اقلیمی مربوط است. وقتی افرادی در این جامعه که کم هم نیستند پشت ارابه‌های آهنی می‌نشینند و فراموش می‌کنند که عابر پیاده یا مردمی هم هستند که حق حیات دارند، آیا به صرف استاندارد نبودن جاده و روتین‌بودن تخلف در جامعه و حتی اینکه کسی آنها را نبیند، باید مقررات را نادیده بگیرند و هر کار خواستند انجام دهند و با حرکات مارپیچ، عدم تردد بین خطوط، پارک‌کردن نبش تقاطع‌ها و انحراف به طرفین بدون استفاده از راهنما و صدها تخلف دیگر باعث خطرات جانی و مالی و ترافیک شوند؟ آیا فردی که با سرعت زیاد و با سبقت غیرمجاز در جاده‌ای دو طرفه جان خود و دیگران را به خطر می‌اندازد، نباید مواخذه و حداقل جریمه شود؟

به امید آن روزی که سیستم حمل‌ونقل عمومی منظم و جاده‌های دو بانده و وسایل نقلیه ایمن مهیا و رفتارهای فردی در برابر حرکت‌های جمعی مغلوب شود و انرژی پلیس به جای حضور در جاده و خیابان صرف ابتکارهای جدید شود.

روزانه در حدود 3500 نفر در اثر تصادفات راهها در سرتاسر جهان جان خود را از دست میدهند. کارشناسان معتقدند چنانچه برای کاهش این روند اقدامی صورت نگیرد، در سال 2020 این رقم به 4100 نفر خواهد رسید و سالانه میلیونها نفر نیز از جراحتهای به جای مانده از تصادف رنج خواهند برد و تحت تأثیر قرار خواهند گرفت.
در این راستا، در مارس 2010 ، مجمع عمومی سازمان ملل متحد طی قطعنامهای سالهای 2011 تا 2020 را بهعنوان دههی اقدام برای ایمنی راهها اعلام کرد، با هدف اینکه تا سال 2020 ، روند صعودی تلفات و صدمات شدید راهها متوقفشده و روند نزولی به خود بگیرد.
استاندارد ایزو 39001 با عنوان سیستمهای مدیریت ایمنی راه و با هدف کمک به طرح دههی اقدام برای ایمنی راهها سازمان ملل متحد، در سال 2012 در کشور سوئیس منتشر گردید.
در این گزارش در ابتدا آمار تصادفات جهان و وضعیت کشور ایران در این زمینه بررسی گردیده است. بر اساس این آمار کشور ایران از لحاظ تعداد تلفات ترافیکی در جهان رتبه نهم و در خاورمیانه رتبه دوم را در اختیار دارد.
پس از بررسی آمار تصادفات، ماهیت سازمان ایزو و پتانسیل سازمان ملی استاندارد ایران برای پیادهسازی ایزو 39001 بررسیشده است. در ادامه پس از معرفی استاندارد ایزو 39001 و نحوه تدوین آن، اهداف، مخاطبان و مزایای بهکارگیری این استاندارد شرح دادهشده است.
پس از شناخت ایزو 39001 ، تجارب جهانی پیادهسازی این استاندارد بررسیشده است.در راستای برنامهی ایمنی راهها سازمان ملل متحد، برخی از کشورها استاندارد ایزو 39001 را به کار گرفتهاند.
پس از بررسی تجارب جهانی، ساختار و روش کارکرد ایزو 39001 به همراه الزامات و بندهای آن تشریح شده است. ساختار ایزو 39001 و روش کارکرد آن بر اساس چرخه) برنامهریزی-اجرا-کنترل-اصلاح( است. این مدل چارچوبی را برای بهبود مستمر سیستم فراهم میکند.
سپس فرآیند پیادهسازی و صدور گواهینامه ایزو 39001 ، به منظور آشنایی با اخذ گواهینامه ایزو 39001 شرح دادهشده است.
در انتها، پیادهسازی ایزو 39001 در شهرداری تهران و سازمانهای زیرمجموعه مرتبط، میتواند تأثیر بسزایی در کاهش تصادفات و تلفات درونشهری و حتی برونشهری داشته باشد و به دنبال آن مزایایی ازجمله کاهش ترافیک شهری، کاهش ناهنجاریهای اجتماعی، جلوگیری از خسارتهای مالی، کاهش آلودگی هوا و غیره به وجود آورد.

به گزارش روابط عمومی کانون جهانگردی و اتومبیلرانی، در این مراسم که روز 17 اسفند ماه در محل دفتر مرکزی این کانون برگزار شد، ابراهیم رضایی بابادی، مدیر عامل کانون جهانگردی و اتومبیلرانی، در سخنان خود با اشاره به فعالیت‌های کانون در راستای ترویج فرهنگ اتومبیلرانی ایمن و گسترش فعالیت‌های آموزشی در این حوزه گفت: کانون جهانگردی و اتومبیلرانی از سال گذشته فعالیت‌هایی را در راستای تحقق اهداف سازمان ملل متحد، در زمینه اجرای برنامه "دهه اقدام برای ایمنی راه‌" و کاهش حوادث ناشی از سوانح جاده‌ای در کشور آغاز کرده و برنامه‌های متنوع و متعددی را در دستور کار خود قرار داده است.

بهروز غروی، مدیر عامل جمعیت طرفداران ایمنی راه، نیز ضمن تبریک به کانون جهانگردی و اتومبیلرانی به خاطر ترجمه و انتشار کتاب جوان و ایمنی راه، گفت: کانون روی مسئله مهم جوانان متمرکز شده و در حوزه‌ای قدم گذاشته است که بیشترین میزان مرگ و میر ناشی از تصادفات را از آن خود کرده‌اند.

وی افزود: جمعیت طرفداران ایمنی راه، نیز تلاش می‌کند تا با همکاری در اجرای پروژه‌های کانون جهانگردی و اتومبیلرانی و همچنین اجرای طرح‌های متنوع فرهنگی، این کانون را در مسیر پیشبرد اهداف خود یاری کند.

لازم به ذکر است که در مراسم رونمایی از کتاب جوان و ایمنی راه، ویل پارکس، نماینده دفتر یونیسف در ایران، جواد هدایتی، مدیر کل دفتر آمار، ایمنی و ترافیک- سازمان راهداری و حمل و نقل جاده‌ای، سرگرد عموزاده، کارشناس معاونت پژوهش دانشکده راهور، حضور داشتند.