بیانیه 29 آبان روز" جهانی یادمان قربانیان سوانح رانندگی" | جمعیت طرفداران ایمنی راهها

چه تلخ و غمناک است که امروزه از حوادث ترافیکی به عنوان یکی از مهمترین دغدغه‌ها و نگرانی‌ها در بین جوامع و ملت‌ها به ویژه در کشورهای در حال توسعه و کمتر توسعه یافته می‌شنویم. می‌نویسیم، این پدیده‌ی آسیب‌رسان در کشورمان نیز نگران‌کننده، متمایز و قابل توجهِ جدی بوده و علیرغم تلاش‌های صورت گرفته متاسفانه تنها در سال گذشته با رشد غیر قابلِ قبول، قریب به 17 هزار نفر از هموطنان جان شیرین و امانت الهی خود را در اولین سال از دهه ی ملیِ اقدام برای ایمنی راهها از دست داده و بالغ بر سیصد هزار نفر مصدوم و معلول شدند که در سال جاری نیز به شتاب بیشتری ادامه دارد، بی‌درنگ و بدون تامل باید گفت آمار ِتکان‌دهنده و مخاطره‌آمیزی است که با آسیب‌های انسانی یک زلزله بزرگ و یا برخی جنگ‌ها می‌توان آن را مقایسه نمود، به راستی به کدامین گناه این چنین قربانیانی؟ و تا چه زمانی باید ایستاد و نظاره‌گر بود؟ چرا باید از کنار این رخدادهای آشکار و پنهان به راحتی گذر کرد؟ این قبیل حوادث ناگوار هر روز و هر ساعت آسیب‌های بسیار جدی بر سرمایه‌های انسانی، اجتماعی و اقتصادی وارد نموده و لطمات جبران‌ناپذیری بر پیکره جامعه تحمیل می‌نماید، چرا که قریب به اتفاق این انسانهای از دست رفته و آسیب‌دیده، نیروی کار و تولید، دانش و خدمت و آینده‌سازان این مرز و بوم بوده و نقش‌آفرینان توسعه پایدار کشور و گردانندگان چرخه‌ی اقتصاد و اجتماع محسوب می‌گردند، بی‌سرپرستی و از هم‌گسستگی کانون گرم بیشماری از خانواده‌ها، یتیم شدن انبوه‌ای از کودکان، سوق یافتن بسیاری از خانوارها به سمت فقر، معلول و از کارافتادگی دائم‌العمر عده کثیری از هموطنان و صرف قابل توجهی از بودجه سلامت کشور به امور درمانی، پزشکی و بیمارستانی و ... ناشی از سوانح رانندگی تنها بخشی از پیامدهای جبران‌ناپذیر این عارضه دردناک و تراژدی حاصل از آن در کشور است که همه روزه در حال تکرار است، به نظر لازم بود خیلی پیش‌تر چاره‌ای جدی اندیشیده می‌شد دیر شده است لیکن تکالیف حاکمیتی و وظیفه‌ای در کنار مسؤلیت ذاتی و اجتماعی همچنین به موازات دستورالعمل‌های ملی و بین‌المللی، حکم و ایجاب می‌کند که باید آغاز نمود برای حرکت و اقدامی مؤثر، بازاندیشی در برنامه ها و طرح ها، تغییر نگرش و اولویت بخشیدن به موضوع چرا که جان هموطنان در میان است،  تا شاید نگرانی‌ها، وضعیت حاکم و آمارها را کاهش داده و بر آن غلبه نمود.

چگونه است که اخبار متوسط روزانه 46 فوتی در اثر بحران سوانح رانندگی حتی در حاشیه و یا گوشه و کنار اخبار نمی‌گنجد و قرار نمی‌گیرد و در سایه کم‌توجهی‌ها اقدامی شایسته و  لازم در جهت آگاه‌سازی افکار عمومی و خروج از عادی‌انگاری جامعه صورت نمی‌پذیرد، گویی همه پذیرفته‌اند که حوادث ترافیکی امری رایج و اجتناب‌ناپذیر و سهم و بخشی از زندگی ماشینی و وابستگی به آن شده است، باید اذعان داشت در این بحران چاره‌اندیشی برای پیشگیری و مقابله بسیار مهمتر از درمان پس از وقوع سوانح است.

جمعیت طرفداران ایمنی راهها همواره بر این باور بوده و هست که "حتی یک کشته هم در سوانح رانندگی زیبنده و شایسته کشور نیست" و همچنان اصرار دارد که می‌توان بر پدیده خانمانسوز حوادث ترافیکی غالب شد، ایمنی حمل و نقل دست‌یافتنی‌ست همانگونه که در دیگر جوامع خواستند و توانستند، امروز 29 آبان مصادف با سومین یکشنبه ماه نوامبر میلادی "روز جهانی یادمان قربانیان سوانح رانندگی" را آغازی دیگر برای بکار بستن عزم و اراده ملی بشمار آریم، با تشکیل " ستاد ایمنی حمل و نقل" با مسئولیت بالاترین مقام اجرائی کشور و مشارکت تمامی سازمان‌های مسئول و دخیل در امر ترافیک و حمل و نقل با اتخاذ تصمیمات اثربخش، کاربردی و توجه بیش از گذشته به طرح‌های ایمنی راهها و با همراهی توان و اراده رسانه‌های جمعی، جامعه دانشگاهی و علمی، نهادهای مدنی، اصحاب فرهنگ و هنر، تشکل‌ها و سندیکاها و مهمترین رکن کلیدی جامعه همانا هموطنان در کنار یکدیگر یکصدا، هماهنگ و همراه، همپیمان شده تصمیمی فراگیر برای حمل و نقلی بدون حادثه در کشور اتخاذ نموده، به این واقعیت اسف‌بار و غم‌انگیز پایان داده و زنگ سفرهای ایمن و مطمئن برای خود، خانواده و تمامی هموطنان را بصدا درآورده نوید بخش سلامت و شادی و نشاط جامعه باشیم.