خواب این افراد تنها یک تعبیر دارد- فاجعه ! | جمعیت طرفداران ایمنی راهها

صبح امروز، نماینده منتخب مردم مراغه و عجب‌شیر در مجلس دهم در یک سانحه رانندگی دار فانی را وداع گفت؛ در تصادفی که پلیس علت آن را بی‌توجهی راننده به جلو ناشی از خستگی و خواب آلودگی عنوان کرده است. به گزارش «تابناک»، از جمله خطرناک‌ترین باورهای رانندگان ایرانی، نه اعتماد به نوع رانندگی و به اصطلاح «دست‌ به فرمانشان»، که اعتقاد به تواناییشان در باز نگه داشتن پلک‌ها بازمی‌گردد؛ باوری که موجب شده در بیش از نیمی از تصادفات جاده‌ای در کشورمان، خواب آلودگی دیده شود و سهم بسیاری از سوانح جرحی و فوتی در راه‌های کشورمان، واژگونی خودرو‌ها باشد.
البته خواب آلودگی همیشه به واژگونی منجر نمی‌شود و در بسیاری از حادثه‌های ناشی از انحراف خودرو‌ها نیز سهم بارزی ایفا می‌کند؛ مثل آن رویداد شومی که در آزادراه تهران قم به وقوع پیوست و انحراف اتوبوس مملو از مسافر از مسیر و عبورش از گارد ریل میانه راه، به خلق یکی از سوزناک‌ترین حوادث رانندگی در کشورمان و حتی جهان منجر شد. 

این در حالی است که آمار و ارقام حکایت از آن دارند که واژگونی خودرو‌ها، سهم بسیار بزرگی در تلفات و تصادفات جرحی جاده‌ای در کشورمان دارند و خواب آلودگی نقش انکارناشدنی در اغلب این تصادفات منجر به واژگونی ایفا می‌کند؛ مثل رویدادی که ساعاتی پیش در آزادراه قزوین ـ زنجان به وقوع پیوست و موجب شد، کرسی نمایندگی مراغه و عجب شیر در مجلس دهم تا برگزاری انتخابات میان دوره، خالی بماند. رویدادی شوم که ظاهرا ناشی از غیر قابل تحمل بودن وزن پلک راننده حاصل آمده است. وزنی بسیار اندک که آمار و ارقام ثابت کرده، بسیاری توان مقابله با آن را ندارند؛ اما متأسفانه کمتر مورد توجه قرار گرفته و هنوز بسیاری مان بر این باوریم که «من می‌توانم جلوی خوابیدنم را هنگام رانندگی بگیرم»!

باوری که‌ گاه تلاش می‌کنیم برای محقق کردنش، صدای موسیقی را زیاد و چای و نسکافه میل کنیم، آدامس بجویم، تنقلات مصرف کنیم و حتی شیشه خودرو را پایین بکشیم و با تنفس هوای تازه به آن دست یافت؛ اما برای خیلی‌هایمان به کوتاه شدن دست از جهان منجر می‌شود. 

همه این‌ها در حالی است که می‌دانیم خوابیدن جایگزینی ندارد و عواقب هیچ دیر رسیدنی بیشتر از نرسیدن و چشمان اشک بار نزدیکان، اقوام و دوستان نیست. بماند که بسیاری از تصادفات به کوچ ابدی هم منجر نمی‌شوند و نقص عضو، آسیب‌های نجاعی و... روی دیگر تصادفات هستند که به آماری مانند «بیشترین جان باختگان حوادث جاده‌ای در جهان» راه نمی‌یابند. رویدادهای تلخی که حتی زمان وقوعشان را نیز می‌توان حدس زد و برای گریز از آن‌ها برنامه ریخت اما همچنان بارها در جاده‌های کشورمان در حال وقوع هستند تا ثابت شود که نگران وقوعشان نبوده و نیستیم و چه تلخ است که می‌دانیم هیچ قانونی برای مقید کردنمان به رعایت این اصول ایمنی نمی‌توان به تصویب رساند؛ چه وضع کننده قانون و نماینده مجلس باشیم و چه شهروندی که بستن کمربند ایمنی را هم مشروط به حضور پلیس می‌دانیم!
این‌ها تنها بخش کوچکی از حوادثی هستند که در اثر واژگونی خودرو‌ها در ماه جاری، اردیبهشت ماه در جاده‌های کشورمان به وقوع پیوسته‌اند و عامل وقوع بسیاری شان، خواب آلودگی بوده است؛‌‌ همان وزن بسیار اندکی که فکر می‌کنیم قادر به تحملش هستیم، ولی موفق به این کار نشده‌ایم تا خوابی وجودمان را فرابگیرد که تعبیرش تنها فاجعه است: فاجعه‌ای که در قالب یک گزارش چند خطی به رشته تحریر درمی‌آید و به آماری دهشتناک تبدیل می‌شود که کشورمان را به مقام بالایی در جان باختگان حوادث جاده‌ای می‌رساند.