بدون تردید امروز سخن گفتن، نگارش و گزارش پیرامون وضعیت قرمز سوانح رانندگی در کشور امری است توام با حُزن و اندوه که نیازمند جراتی بلند و عِرق ملی می‌باشد.
قلم‌ها، نگاه‌ها و باورها در مواجه با سرگذشت تلخ بسیاری از آمد و شدها و سفرهای هر روز و هر ساعت هموطنان در جای جای کشورمان که یک نیاز، ضرورت و حقوقی اجتناب‌ناپذیر است، گویی خسته، ناتوان، ضعیف و اغلب بی‌تفاوت و بی‌اثر شده‌اند. روند رو به افزایش حوادث ترافیکی و آسیب‌های مستقیم قابل توجه و پیامدهای متعدد جبران‌ناپذیر انسانی، اجتماعی و اقتصادی که از دو سال گذشته آغاز گردیده و متاسفانه در تعطیلات نوروزی سال جاری از شدت بیشتری برخوردار بوده در حکم اعلان عزای عمومی در هر روز می‌باشد، که روزانه به طور متوسط در اثر این حوادث 53 نفر از هموطنان جان شریف خود را از دست داده و تعداد بیشماری نیز مصدوم و معلول می‌گردند و بطور حتم ضرورت دارد تجدیدنظر جدی، فوری و چاره‌ای مؤثر نسبت به موضوع از سوی تمامی نهادهای مسئول و دست‌اندرکار
ایمنی حمل و نقل همچنین اقداماتی فراگیر و بیش از قبل جهت توسعه و تقویت مسئولیت اجتماعی و عمومی در جامعه انجام یابد.
7 اردیبهشت که از چند سال گذشته به عنوان "روز ملی ایمنی حمل و نقل" در تقویم کشور نام‌گذاری گردید جهت تبیین روزهای بدون حادثه رانندگی، سفرهای ایمن همچنین نویدبخش غلبه بر پدیده خانمانسوز سوانح ترافیکی و جلوگیری از هدر رفتن سرمایه‌های انسانی و اجتماعی ناشی از تصادفات رانندگی در جامعه هدف‌گذاری گردیده بود که در حال حاضر آمارها و شواهد حکایت از عدم دست‌یابی بدین امر می‌باشد.
مسئولین و دست‌اندرکاران جمعیت طرفداران ایمنی راهها به همراه هزاران هزار عضو و هوادار در سراسر کشور ابراز امیدواری می‌نمایند که 7 اردیبهشت سال جاری نقطه عطفی باشد برای توجه جدی، عزم و اراده ملی و حرکت به سوی تحقق آرمان و مطالبه عمومی "ایمنی حمل و نقل، مسئولیت همگانی" و اعلام می‌دارد تمام تلاش و ظرفیت خود را در کنار و همراه فعالان این عرصه بکار خواهد گرفت تا به هدف "یک کشته هم در سوانح رانندگی زیاد است" دست یافته و سهم خود را دربرقراری آرامش خاطر هموطنان در سفرها ایفا نماید. انشااله
