مدیر سایت

مدیر سایت

دستور ويژه معاون اول رييس جمهور براي تهيه نقشه راه بهبود وضع ايمني جاده هاي كشور و پيشگيري از حوادث جاده اي

معاون اول رييس جمهور با اشاره به وضع ايمني جاده هاي كشور و حوادث رانندگي و خسارت هاي جاني و مالي ناشي از آن، بر ضرورت انجام اقدامات اساسي در اين خصوص تاكيد كرد و گفت: بايد نقشه راهي براي بهبود اوضاع در بازه زماني مشخص تهيه كرد

 

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دولت ،دكتر اسحاق جهانگيري پس از مطالعه گزارش دفتر هيات دولت در خصوص « ارزيابي ايمني جاده اي ايران » در پي‌نوشتي خطاب به وزراي كشور، راه و شهرسازي، صنعت، معدن و تجارت، بهداشت، درمان و آموزش پزشكي، رييس سازمان برنامه و بودجه كشور و فرمانده نيروي انتظامي تصريح كرد:

« جنابان آقايان دكتر آخوندي، دكتر شريعتمداري، دكتر رحماني فضلي، دكتر نوبخت، دكتر هاشمي و سردار اشتري

با سلام، وضع ايمني جاده ها و حوادث رانندگي و خسارت هاي جاني و مالي ناشي از آن، به يك مسأله بسيار مهم تبديل شده است. عليرغم تلاش هاي انجام گرفته و كاهش تعداد افراد فوت شده، بايد يك اقدام اساسي انجام داد و نقشه راه را براي بهبود اوضاع در بازه زماني مشخص تهيه كرد. ضمن بررسي، پيشنهاد لازم را ظرف دو ماه تهيه و گزارش نماييد. »

غم و اندوه عمومی جامعه در پي سوانح اخیر جاده ای

علیرغم انکه یکی از اوج های سفر در طول سال مربوط به شهریور ماه است ظاهرا تمهیدات و بسیج لازم مانند ایام عید برای کنترل و جلوگیری موثر از بروز سوانح بعمل نیامده و در چند روز اخیر شاهد سوانح دلخراشی در جاده های کشور بودیم.

جمعیت طرفداران ایمنی راهها ضمن ابراز تاسف و تاثر عمیق، همدردی خود را با خانواده ها و بازماندگان سوانح و عموم ملت ایران اعلام داشته و سلامتی کامل مجروحان و مصدومان این سوانح را از درگاه خداوند سبحان مسئلت مي‌نمايد. ضمن انکه انتظار میرود کلیه دستگاههای مسئول ضمن بررسی عمیق سوانح اخیر نتایج بررسیهای خود را باطلاع ملت شریف و مسلمان کشور رسانده و این جمعیت نیز با تمام توان و بنیه کارشناسی خود آماده هر نوع همکاری در این راستا میباشد

جمعیت طرفداران ایمنی راهها

سقوط اتوبوس مسافربري به عمق ١٠٠ متري دره

سخنگوي سازمان آتش نشاني در گفت و گو با ميزان گفت: ساعت ٢ و ٣١ دقيقه بامداد حادثه سقوط يك دستگاه اتوبوس مسافربري در جاده دماوند، ٥ كيلومتري جاجرود به نيروهاي سازمان آتش نشاني اطلاع داده شد.

در شرايطي كه محل حادثه در حوزه استحفاظي آتش نشاني تهران قرار ندارد اما نيروهاي ٤ ايستگاه آتش نشاني تهران براي امدادرساني در محل حاضر شدند.

شدت حادثه به حدي بود كه سقف اتوبوس به طور كامل جدا شده بود.

تعدادي از مسافران به خارج از اتوبوس پرتاب شده و تعدادي نيز زير خودرو گرفتار بودند.

وي از مرگ ١١ مسافر در اين حادثه خبرداد و اظهاركرد: متاسفانه در اين حادثه ١١ مسافر كشته و ٢٧ تن ديگر نيز به شدت مصدوم شدند.

رییس پلیس راه اعلام کرد: نقص فنی سیستم ترمز عامل سقوط اتوبوس به دره/ اتوبوس مسافربری از کرج به مقصد ساری در حرکت بود و ۳۷ مسافر داشت.

رانندگان برتر اولین جشنواره هم پیمانی ایمنی

صنعت حمل ونقل در فعالیت های مولد اقتصادی، اجتماعی، بازرگانی واشتغال چه درسطح جهانی وچه در بعد کشوری از سهم و موقعیت های ممتازی برخوردار است ورانندگان حرفه ای عامل اصلی چرخه حمل ونقل، دارای نقش کلیدی دراین روند بوده وجایگاه مهمی را در توسعه همه جانبه کشور دارد و حرفه ی رانندگی ، دارای جایگاه ویژه ای در این میان است.

راننده امانتدار مال وجان مردم وحافظ سرمایه های آنان می باشد. سختی کار رانندگی حرفه ای و مسئولیت های اجتماعی وفردی آن اهمیت ارزش نهادن به این شغل را صد چندان می کند.

بدین سبب است که در راستای ارج نهادن به تلاش وفعالیت های موثر رانندگان حرفه ای حمل ونقل کالا ومسافر( اعم از درون شهری وبرون شهری) با مشارکت دستگاههای اجرایی عضو کمیسیون ایمنی راهها، خانه حمل ونقل و جمعیت طرفداران ایمنی راهها و با هدف تقدیر از همت بلند این عزیزان نفرات برتر دراولین جشنواره هم پیمانی ایمنی رانندگان حرفه ای رامعرفی کردند.

هدف از برگزاری این جشنواره نیز اشاعه فرهنگ ایمنی از طریق رانندگان حرفه ای ، توسعه ایمنی در حمل ونقل و ارج نهادن به مقام ومنزلت رانندگان حرفه ای است.

عکس یادگاری دانش آموزان هرمزگانی قبل از اعزام به اردو

تصویر زیر به نقل از ایسنا مربوط به دانش آموزان دختر هرمزگانی است که برخی در حادثه رانندگی چهار صبح جمعه عيد قربان جان خود را از دست دادند.

سردار حمیدی فرمانده پلیس راه ایران به رسانه‌ها گفت، بررسی‌های اولیه نشان داد که سرعت اتوبوس کاملا مجاز بوده و بیش از سرعت مجاز منطقه تردد نکرده است و از آنجایی که راننده یک ساعت و نیم ساعت قبل پشت فرمان قرار گرفته بود؛ برهمین اساس قاعدتا باید با آمادگی کامل رانندگی می‌کرده است.

سردار محمدحسین حمیدی اضافه کرد: «بررسی‌ها نشان داد که راننده در صحنه ورود به حادثه و در آن لحظه بنا به دلایلی که هنوز برای ما مشخص نیست توجه کافی به جلو نداشته است. بررسی اولیه نشان می‌دهد ممکن است راننده خواب بوده باشد.»

به گفته رئیس پلیس راه، متاسفانه اتوبوس با قرنیز پل برخورده کرده و از جاده خارج می‌شود در حالیکه جاده کفی است و قاعدتا نباید این چنین حادثه‌ای رخ می‌داد اما بررسی‌ها نشان داد که کشیدگی خودرو در حاشیه راه که به بغل خوابیده بوده منجر به افزایش فوت و مجروحان سرنشینان شده است.

این چندمین بار در ایران است که دانش‌آموزان و دانشجویان نخبه که راهی اردوهای تفریحی یا علمی هستند دچار سانحه رانندگی در جاده می‌شوند.

چه کسی مسئول و پاسخگو است ؟

در تاریخ ۲۶ اسفند ۱۳۷۶ نیز اتوبوس حامل دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف در مسیر بازگشت از بیست ودومین دوره مسابقات ریاضی که در دانشگاه شهید چمران اهواز برگزار شده بود، به دره سقوط کرد و هفت نفر از دانشجویان به اضافه دو عضو هیأت علمی این دانشگاه کشته شدند.

مریم میرزاخانی نابغه فقید ریاضی از بازماندگان این حادثه بود.

به گفته استاندار هرمزگان وزیر آموزش و پرورش و قائم مقام وزیر بهداشت برای رسیدگی به مصدومان و حادثه‌دیدگان به استان فارس سفر کرده‌اند. او اضافه کرد، مسئولان استان با همکاری مقامات عالی رتبه کشوری تمامی تلاش خود را برای بهبود وضعیت مصدومان و رسیدگی به خانواده‌ها انجام می‌دهند. ولی چه کسی جوابگوی مرگ نوابغ دیگری همچون میرزاخانی که ممکن است در این سوانح از میان بروند میباشد؟ و آیا رسیدگی به وضعیت مصدومان و خانواده‌های ایشان کقایت میکند؟

واژگوني اتوبوس حامل دختران دانش‌آموز در داراب

يازده ايراندخت فرزانه
قرباني سهل‌انگاري دیگری
در عيد قرباني كه سپيده نزده سياه شد.

چهار صبح روز عید قربان,اتوبوس در راه،سفر اردوئی دختران معصوم.
دختران یکی در میان چرت می‌زنند، یکی در میان خیره‌اند به پنجره و راه.
و ناگهان با صدایي مهيب،‌ همه چیز از پیش‌رفتن بازمی‌ایستد؛ اتوبوس، راه و لبخند دختران. سوانح تکراری رانندگی باز هم قاتل نخبگان‌ و عزیزان‌مان مي‌شود.

ابعاد فاجعه، غيرقابل تصور است. در صبح عيد وحدت مسلمين جهان، جمهوري اسلامي ايران رخت عزا به تن مي‌كند.

اين بار، نه تعطيلاتي متوالي در كار بوده، نه بارش برف و يخبندان، نه ريزش كوه و نه هيچ روند غيرطبيعي ديگر. فرزانگاني كه در كمال معصوميت به‌سادگي به‌خاطر خستگي و خواب‌آلودگي يك راننده و غفلت هماهنگ‌كننده سفر، چهره در نقاب خاك كشيدند، نوجواناني كه هر يك مي‌توانستند بهترين جراح قلب، به‌نام‌ترين متخصص مغز، زبردست‌ترين حقوقدان، توانمندترين كارشناسان, متخصصین, مديران و ده‌ها شخصيت آينده‌ساز براي وطن و اثرگذار براي اطرافيان خود باشند، در وانفساي بي‌توجهي تمام‌عيار به ابتدايي‌ترين ابلاغيه اردوهاي دانش‌آموزي براي ممنوعيت تردد در شب، خانواده‌هاي زيادي را دچار حزن ابدي نمودند.

دقيقاً در دومين دهه از سالگرد داغ المپیادی‌های شریف، بار ديگر جان آينده‌سازان‌مان در اثر بي‌مسئوليتي و اصرار بي جهت بر سفر شبانه، به‌راحتي پرپر شد.

روزمرگي فاجعه‌ها، غيرت و تعصب ما را براي جلوگيري از اقدامي موثر براي تغيير رفتار، زايل نموده است.

دانشجو و دانش‌آموز و سرباز و غيره ندارد، شك نيست كه برای محصلان اوضاع بحرانی تر است، ديروز شهرکرد و تربت حیدریه و لنگرود و بروجن و ... . امروز نوبت داراب است و فردا خدا داند فاجعه به سراغ كدام شهر مي‌رود.

دردناک‌تر از فقدان آن يازده ايراندخت دسته‌گل، نخاعِ قطع‌شده‌یِ آن دو دانش‌آموز بیگناه ديگر و عضو قطع‌شده دو دانش‌آموز ديگر است.

ديگر از سنگینی قلب و قفل زبان گذشته است.

 

بار الها، در این سرزمین چه خبر است؟ دقيقاً چه كسي پاسخگو است؟ لابد بازهم قرار است یکي دوماه دیگر گزارش مقصران حادثه را رسانه‌اي شده و نهايتاً همه بروند دنبال زندگی‌شان؟ این سرزمین تاب فراق بیشتر ندارد.

داغ بس است برای این دیار و خانواده‌هایی که با کوه مشکلات اما با هزاران امید معصومانِ خود را برای علم اندوزی حمايت مي‌كنند.

 کشور داغ‌دار از دست رفتن این فرزندان مستعد است.

كابوس همچنان بر ما سنگيني مي‌كند. چه‌كسي پاسخگوي پدر و مادرهايي است كه از طليعه عيد، جلوي پايانه تجمع کرده‌اند.

رسشهاي معنادار زيادي براي تحليل اين فاجعه، مطرح مي‌شود:
1. اصرار بر سفر شبانه از چه بابت بوده است؟ سفر شبانه دانش‌آموزي بالاخره چه‌موقع منع مي‌شود؟
2. چگونه مسئول تعليم و تربيت دانش‌آموزان به چنين متولياني سپرده شده است؟
3. مسئولیت پیشگیری از تکرار چنین حوادث ناگواری در آینده بر عهده کدامیک از دستگاه ها میباشد؟
4. آيا صرفه‌جویی در هزینه يك شب اسكان و يك وعده غذا، به قيمت جان اين فرزانگان مي‌ارزيد؟
5. آيا اقتصاد حمل‌ونقل عمومي مسافري برون‌شهري، واقعي و حساب‌شده است تا راننده براي تامين معاش، نياز به چنين بيش از حد كار كردن نداشته باشد كه منجر به چنين فاجعه‌اي شود؟

اميد است كه اين بار، برخلاف روانشناسي ما ايرانيان، به‌جاي برانگیختگی آني و به همان سرعت فروکش نمودن و فراموشي، سوانحي که بدواً كوهي از تاثر به همراه می‌آورند، در نهایت به اصلاح مهمي بيانجامند تا دوباره و از جای دیگری پديد نيايند و با داغ دیگری، يادآور نشوند. پيكرهاي مطهر ايراندختان معصوم در خانۀ ابدی‌شان آرام می‌گیرند و همگي ما هم در خانه غفلت.

جمعیت طرفداران ایمنی راهها، مصیبت وارده را به خانواده‌هاي داغدار و یکایک هموطنان عزيز، تسليت عرض نموده و شفای عاجل برای مصدومان و صبر و شكيبايي براي بازماندگان داغدار، مسئلت دارد.

مضافاً جمعیت، بر خود لازم می‌داند تا هموطنان، بالاخص اعضای خود را، به ایفای نقشی سازنده جهت حمایت از حادثه‌ديدگان و تسكين آلام بازماندگان و چاره‌انديشي و فعاليت جهت جلوگيري از وقوع فجايع مشابه در آينده فراخواند.

جمعیت طرفداران ايمني راهها آمادگی خود را برای انعکاس نظرات و پاسخهاي مسئولین محترم يا ديگر اشخاص دخيل، اعلام می‌دارد.

بيانيه جمعيت طرفداران ايمني راهها درخصوص واژگوني اتوبوس حامل دختران دانش‌آموز در داراب

يازده ايراندخت فرزانه
قرباني سهل‌انگاري دیگری
در عيد قرباني كه سپيده نزده سياه شد.

چهار صبح روز عید قربان,اتوبوس در راه،سفر اردوئی دختران معصوم.
دختران یکی در میان چرت می‌زنند، یکی در میان خیره‌اند به پنجره و راه.
و ناگهان با صدایي مهيب،‌ همه چیز از پیش‌رفتن بازمی‌ایستد؛ اتوبوس، راه و لبخند دختران. سوانح تکراری رانندگی باز هم قاتل نخبگان‌ و عزیزان‌مان مي‌شود.

ابعاد فاجعه، غيرقابل تصور است. در صبح عيد وحدت مسلمين جهان، جمهوري اسلامي ايران رخت عزا به تن مي‌كند.

اين بار، نه تعطيلاتي متوالي در كار بوده، نه بارش برف و يخبندان، نه ريزش كوه و نه هيچ روند غيرطبيعي ديگر. فرزانگاني كه در كمال معصوميت به‌سادگي به‌خاطر خستگي و خواب‌آلودگي يك راننده و غفلت هماهنگ‌كننده سفر، چهره در نقاب خاك كشيدند، نوجواناني كه هر يك مي‌توانستند بهترين جراح قلب، به‌نام‌ترين متخصص مغز، زبردست‌ترين حقوقدان، توانمندترين كارشناسان, متخصصین, مديران و ده‌ها شخصيت آينده‌ساز براي وطن و اثرگذار براي اطرافيان خود باشند، در وانفساي بي‌توجهي تمام‌عيار به ابتدايي‌ترين ابلاغيه اردوهاي دانش‌آموزي براي ممنوعيت تردد در شب، خانواده‌هاي زيادي را دچار حزن ابدي نمودند.

دقيقاً در دومين دهه از سالگرد داغ المپیادی‌های شریف، بار ديگر جان آينده‌سازان‌مان در اثر بي‌مسئوليتي و اصرار بي جهت بر سفر شبانه، به‌راحتي پرپر شد.

روزمرگي فاجعه‌ها، غيرت و تعصب ما را براي جلوگيري از اقدامي موثر براي تغيير رفتار، زايل نموده است.

دانشجو و دانش‌آموز و سرباز و غيره ندارد، شك نيست كه برای محصلان اوضاع بحرانی تر است، ديروز شهرکرد و تربت حیدریه و لنگرود و بروجن و ... . امروز نوبت داراب است و فردا خدا داند فاجعه به سراغ كدام شهر مي‌رود.

دردناک‌تر از فقدان آن يازده ايراندخت دسته‌گل، نخاعِ قطع‌شده‌یِ آن دو دانش‌آموز بیگناه ديگر و عضو قطع‌شده دو دانش‌آموز ديگر است.

ديگر از سنگینی قلب و قفل زبان گذشته است.

 

بار الها، در این سرزمین چه خبر است؟ دقيقاً چه كسي پاسخگو است؟ لابد بازهم قرار است یکي دوماه دیگر گزارش مقصران حادثه را رسانه‌اي شده و نهايتاً همه بروند دنبال زندگی‌شان؟ این سرزمین تاب فراق بیشتر ندارد.

داغ بس است برای این دیار و خانواده‌هایی که با کوه مشکلات اما با هزاران امید معصومانِ خود را برای علم اندوزی حمايت مي‌كنند.

کشور داغ‌دار از دست رفتن این فرزندان مستعد است.

كابوس همچنان بر ما سنگيني مي‌كند. چه‌كسي پاسخگوي پدر و مادرهايي است كه از طليعه عيد، جلوي پايانه تجمع کرده‌اند.

پرسشهاي معنادار زيادي براي تحليل اين فاجعه، مطرح مي‌شود:
1. اصرار بر سفر شبانه از چه بابت بوده است؟ سفر شبانه دانش‌آموزي بالاخره چه‌موقع منع مي‌شود؟
2. چگونه مسئول تعليم و تربيت دانش‌آموزان به چنين متولياني سپرده شده است؟
3. مسئولیت پیشگیری از تکرار چنین حوادث ناگواری در آینده بر عهده کدامیک از دستگاه ها میباشد؟
4. آيا صرفه‌جویی در هزینه يك شب اسكان و يك وعده غذا، به قيمت جان اين فرزانگان مي‌ارزيد؟
5. آيا اقتصاد حمل‌ونقل عمومي مسافري برون‌شهري، واقعي و حساب‌شده است تا راننده براي تامين معاش، نياز به چنين بيش از حد كار كردن نداشته باشد كه منجر به چنين فاجعه‌اي شود؟

اميد است كه اين بار، برخلاف روانشناسي ما ايرانيان، به‌جاي برانگیختگی آني و به همان سرعت فروکش نمودن و فراموشي، سوانحي که بدواً كوهي از تاثر به همراه می‌آورند، در نهایت به اصلاح مهمي بيانجامند تا دوباره و از جای دیگری پديد نيايند و با داغ دیگری، يادآور نشوند. پيكرهاي مطهر ايراندختان معصوم در خانۀ ابدی‌شان آرام می‌گیرند و همگي ما هم در خانه غفلت.

جمعیت طرفداران ایمنی راهها، مصیبت وارده را به خانواده‌هاي داغدار و یکایک هموطنان عزيز، تسليت عرض نموده و شفای عاجل برای مصدومان و صبر و شكيبايي براي بازماندگان داغدار، مسئلت دارد.

مضافاً جمعیت، بر خود لازم می‌داند تا هموطنان، بالاخص اعضای خود را، به ایفای نقشی سازنده جهت حمایت از حادثه‌ديدگان و تسكين آلام بازماندگان و چاره‌انديشي و فعاليت جهت جلوگيري از وقوع فجايع مشابه در آينده فراخواند.

جمعیت طرفداران ايمني راهها آمادگی خود را برای انعکاس نظرات و پاسخهاي مسئولین محترم يا ديگر اشخاص دخيل، اعلام می‌دارد.

کنفرانس بین‌المللی شبیه‌سازی ایمنی جاده‌ای

کنفرانس بین‌المللی شبیه‌سازی ایمنی جاده‌ای از 16 تا 19 اکتبر 2017 در کشور هلند برگزار می‌شود. سخنرانان کلیدی این کنفرانس عبارت‌اند از:
-Professor Anna Nilsson-Ehle (Director at Safer at Chalmers University,Sweden)
-Mr Pieter Litjens (Deputy Major for Traffic and Transport of Amsterdam, Netherlands)
-Professor Linda Boyle (Chair at University of Washington, USA)

 

www.rss2017.org

راهکارهای ارتقا فرهنگ رانندگی چیست

گروه گزارش: روزمان شب نمی‌شود اگر از ترافیک و مشکلاتش با دیگران صحبت نکنیم. هر روز صبح در محل کارمان، قبل از سلام و احوالپرسی، هنوز از راه نرسیده شروع به شکایت می‌کنیم. تلفن همراه‌مان را از جیبمان در می‌آوریم و دیر آمدنمان را با نمایش فیلمی که از حادثه! مذکور گرفته‌ایم توجیه می‌کنیم! انگار نه انگار که خودمان هم به شکلی در بوجود آمدن چنین مشکلاتی دخیلیم.

مشکلاتی که همه ما، یعنی شهروندان شهرهای بزرگ و پرجمعیت، در بوجود آمدن آن‌ها تاثیر بسیاری داریم. می‌پرسید چه طور؟ نمونه‌اش ناهنجاری‌ها و قانون شکنی‌هایی است که چه به عنوان عابر پیاده و چه به عنوان راننده، روزانه بار‌ها و بار‌ها دست به ارتکابشان می‌زنیم.
از بی‌توجهی به چراغ عابر پیاده به هنگام عبور از خیابان گرفته تا عبورهای ناگهانیمان از عرض خیابان (درست در حالی که تنها چند متر تا پل عابر پیاده فاصله داریم). از رعایت نکردن حق تقدم در چهارراه‌ها تا رانندگی با سرعت غیر مجاز و انجام حرکات مارپیچ در بزرگراه‌های داخل و خارج از شهر. در بسیاری موارد هم، »دیگران« هستند که اشتباه می‌کنند و به وظیفه شهروندیشان عمل نمی‌کنند.

راهنمایی و رانندگی کشور، بهترین و موثر‌ترین راه مبارزه با این مشکلات را جریمه کردن افراد متخلف می‌داند و این روز‌ها بیش از پیش به اجرا و اعمال این قوانین می‌پردازد. اما علی رغم اینکه در بسیاری از جاده‌های بین شهری و مسیرهای شهری ماموران راهنمایی و رانندگی حضور چشم گیری دارند، در بسیاری از مناطق دیده نمی‌شوند و رانندگان به محض اینکه چشم ماموران راهنمایی و رانندگی را دور می‌بینند، به راحتی قوانین را زیر پا می‌گذارند. اداره راهنمایی و رانندگی چند سالی است که با نصب دوربین در اتوبان‌های کشور، رانندگی شهروندان را کنترل می‌کند. یکی دیگر از روش‌های مورد استفاده در کنترل ترافیک و اتوبان‌ها و راه‌ها خارج از شهر، حضور ماموران راهنمایی و رانندگی در حاشیه جاده هاست، آن‌ها به وسیله دوربین‌های هوشمند سرعت خودروهای عبوری را می‌سنجند و با متخلفین برخورد می‌کنند. از روش‌های دیگری که در این زمینه موثر واقع شده است، کنترل نامحسوس پلیس راهور است. خودروهایی که به طور نامحسوس در جاده‌ها و بزرگراه‌های کشور، مخفیانه رانندگان متخلف را شناسایی و اعمال قانون می‌کنند.

با وجود تاثیر به سزایی که روش‌های مذکور بر کنترل و نظارت رانندگان دارند، در اکثر موارد درمان‌های موقتی هستند که در صورت عدم موجودیت یکی از این روش‌ها، همه چیز به حالت اول باز می‌گردد و تخلف‌های زیادی به انجام خواهد رسید. در واقع جریمه کردن آن چنان که باید تاثیری بر فرهنگ رانندگی مردم نخواهد گذاشت.

اگر قبل از اجرایی شدن برخی از این قبیل طرح‌ها که روزانه در سطح شهر اجرا می‌شوند، بستر مناسبی فراهم شود و آموزش‌های لازم جهت مواجهه و استفاده از این طرح به مردم داده شود، (در واقع فرهنگ سازی طرح در جامعه قبل از اجرا) با اجرای هر چه بهتر قوانین راهنمایی و رانندگی مواجه خواهیم شد. اولین قدم در جهت فرهنگ سازی، آموزش عمومی است که برعهده اداره‌هایی از جمله شهرداری، صدا و سیما، آموزش و پرورش، سازمان ترافیک، وزارت بهداشت و درمان و... است.آموزش و پرورش همواره نقش مهمی در این زمینه داشته است، به طوری که طبق آمارهای رسمی، سطح پایین تحصیلات مردم و رانندگان، رابطه مستقیمی با میزان تصادفات منجر به مرگ دارد.

استفاده از کتاب‌ها و جزوه‌های آموزشی متناسب با سن دانش آموزان، پخش فیلم‌های آموزشی، استفاده از ساعت کلاس پرورشی و اوقات فراغت دانش آموزان یا گنجاندن یک بازه زمانی در برنامه هفتگی دانش آموزان در جهت آموزش‌های ترافیکی و در برخی موارد استفاده از کار‌شناسان و مربیان راهنمایی و رانندگی برای آموزش و همکاری در انجام این طرح‌ها در مدارس، موثر و مفید واقع خواهند شد. طرح همیاران پلیس، از جمله طرح‌های موفقی است که حاصل همکاری اداره پلیس راهور و سازمان آموزش و پرورش است.

حضور نماینده پلیس راهنمایی و رانندگی در آن، هر چند به شکلی نمادین کمک بزرگی به آشنایی دانش آموزان با فرهنگ ترافیک می‌کند.

احداث پارک‌های آموزش ترافیک مخصوص کودکان همواره از روش‌های برگزیده‌ای است که در سراسر دنیا توسط سازمان‌های حمل و نقل و ترافیک کشور‌ها به منظور گسترش فرهنگ رانندگی انجام می‌شود.

پارک‌هایی که به صورت شبیه سازی شده خیابان‌ها، وسایل نقلیه، چراغ‌ها و تابلوهای راهنمایی را در خود جای داده‌اند و کودکان با سوار شدن بر اتومبیل‌های کوچک و شارژی، علاوه بر تفریح و گذراندن اوقات فراغت، با قوانین و مسائل ترافیکی آشنا می‌شوند؛ از الفبای ترافیک، یعنی آشنایی با چراغ راهنمایی و توقف پشت چراغ قرمز تا احترام و اجرای دستورات تابلو‌ها و نشانه‌های ترافیکی. تقویت پایه‌های آموزشی در سنین کودکی اهمیت به سزایی دارد؛ چرا که یادگیری در این سنین باعث نهادینه شدن فرهنگ ترافیک و رعایت حقوق شهروندی در کودکان خواهد شد.

صدا و سیما به عنوان ابزاری که از جنبه‌های عمومی تری برخوردار است و از محبوب‌ترین رسانه‌های گروهی بین مردم به شمار می‌رود، می‌تواند با ساخت برنامه‌هایی که بیشتر جنبه آگاهی بخشی دارند (و نه صرفا تفریح و سرگرمی) در این زمینه موثر واقع شود. برای مثال فیلم‌های آموزشی و پویانمایی‌هایی برای کودکان، فیلم‌ها و ویدیوکلیپ‌های تبلیغاتی، پیام‌های هشداردهنده، دوربین مخفی و غیره.

یکی دیگر از ارگان‌هایی که نمی‌توان از تاثیر آن برای فرهنگ سازی عمومی چشم پوشی کرد، شهرداری است. نصب تابلو و علائم ترافیکی مورد نیاز در سطح شهر، ایجاد مسیرهای عابر پیاده و عبور دوچرخه و ایجاد ایستگاه‌های اجاره‌ای آن، مردم را به استفاده از دوچرخه تشویق کرده است و زمینه داشتن هوایی پاک در سطح شهر را فراهم آورده است.

اگر آموزش و پرورش، شهرداری، رسانه‌های جمعی نظیر صدا و سیما و مطبوعات و همچنین دیگر سازمان‌های مسوول و موثر، وظیفه خود را در جهت ارتقای سطح فرهنگ ترافیک به خوبی انجام دهند، مطمئنا نتیجه مطلوب حاصل خواهد شد. اگرچه در بسیاری موارد این خود ما هستیم که مسبب و مقصر اصلی سوانح رانندگی به حساب می‌آییم

نگاهی به فرهنگ رانندگی در ایران

سلامت نیوز: به گزارش سلامت نیوز، شهروند نوشت: یکی از مهمترین شاخصه‌های توسعه‌یافتگی یک جامعه لزوم رعایت قوانین و مقررات راهنمایی و رانندگی و فرهنگ استفاده از خودرو است؛ به ‌طوری که در دهه اخیر در بعضی از جوامع، فرهنگ رانندگی یکی از معیارهای تعیین شخصیت افراد هم محسوب می‌شود. چون یک قانون مشترک بین همه افراد محسوب شده و اگر به شکل صحیح رعایت شود، روحیه رفتار جمعی را شکل می‌دهد (رفتاری که شهروند ایرانی کمتر به آن توجه دارد). فردی‌بودن رانندگی در ایران ریشه بیشتر معضلات ترافیکی، تصادفات و تلفات است؛ به‌طوری که اعتقاد نداشتن به رفتار جمعی و فراموشی این اصل که رانندگی یک امر جمعی است، قصه پر غصه امروز رانندگی در ایران است.

اما اخلاق یک شهروند ایرانی هنگام رانندگی و پیاده‌روی متفاوت است. این شهروند در برخوردهای اجتماعی خود در پیاده‌رو مدت‌ها صحبت‌های طرف مقابل را می‌شنود اما وقتی پشت ارابه‌های آهنی قرار می‌گیرد، به فردی که قصد ورود به خیابان اصلی را دارد، راه نمی‌دهد؛ با چراغ‌دادن‌های ممتد و بوق‌زدن‌های گیج‌کننده او را میخکوب می‌کند، چون احساس می‌کند ثانیه‌های رانندگی برایش طلاست. شهروندان ایرانی در زمان پیاده‌روی هم برای سواره‌ها مشکل ایجاد می‌کنند؛ از چراغ سبزی که مخصوص خودروهاست عبور می‌کنند و حاضر نیستند ٣٠ ثانیه درنگ کنند تا چراغ عابر سبز شود! از هر جای خیابان یا بزرگراه که بخواهند عبور می‌کنند.وسایل نقلیه برای رفاه افراد ساخته شده‌اند و نمی‌توان کسی را سرزنش کرد که چرا از وسیله نقلیه استفاده می‌کند. در کشور ما مردم مجبورند در سرمای زمستان و گرمای تابستان برای انجام کارهای خود از وسیله شخصی استفاده کنند؛ چون سیستم منظم و پیشرفته حمل‌ونقل عمومی وجود ندارد. وقتی اتوبوس‌های واحد این‌گونه مسافران را به داخل می‌چپانند، وقتی درهای اتوبوس و مترو به‌سختی بسته می‌شود، معلوم است دولت‌ها مقصرند و نمی‌توان تنها رانندگی فردی را سرزنش کرد، وقتی یک دوچرخه‌سوار امنیت ندارد و خط دوچرخه وجود خارجی ندارد، خب معلوم است یک شهروند برای حفظ جان مجبور است وسیله نقلیه‌اش را به خیابان بیاورد.

وقتی شهروندی بداند که از محل کار تا منزل و بازار و همه جای شهر وسایل نقلیه عمومی سر وقت در ایستگاه حرکت می‌کند و به موقع به مقصد می‌رسد و وقتی مطمئن شود که با بازشدن درِ واحد و مترو به بیرون پرت نشده و تمام استخوان‌ها و عضلاتش کوفته نمی‌شود، قطعا حمل‌ونقل عمومی را می‌پسندد.حال با وجود این مشکلات آیا باید همه چیز را به حال خود رها ساخت؟ و راهکار‌های حل بحران چیست؟ بی‌شک در چنین وضع ناگواری نقش صدا‌و‌سیما، رسانه‌ها و راهنمایی و رانندگی چندین و چند برابر می‌شود. شاید اختصاص یک شبکه ویژه برای آشنایی مردم با قوانین راهنمایی و رانندگی تأثیر بسزایی در جلوگیری از آسیب‌های وارده داشته باشد. اگر صداوسیما به پخش آگهی‌های آشنایی با فرهنگ رانندگی مبادرت کند و هزینه این آگهی‌ها هم از بخشی از پول جریمه‌ها پرداخت شود، میلیاردها ریال سرمایه ملی هدر نخواهد رفت. باید از مهدکودک‌ تا دانشگاه دروس ویژه فرهنگ رانندگی در برنامه‌های درسی نونهالان و دانشجویان گنجانده شود. در برخورد با متخلفان هم هنوز جریمه حداقل امکان برخورد محسوب می‌شود؛ جریمه‌ای که مخالفان زیادی هم دارد. مخالفان می‌گویند دولت‌ها و شهرداری‌ها مقصرند. جاده‌های غیراستاندارد و ترافیک و مشغله‌های زیاد باعث می‌شود تا تخلف بروز کند.

نبود پارکینگ‌های بزرگ در شهرها و خیابان‌های شلوغ هم یک علت اعلام می‌شود. همه اینها مورد تأیید است، اما آمارها نشان می‌دهد علت ٦٠‌درصد تصادف‌ها خطای انسانی است که به رفتار فردی شهروندان برمی‌گردد. رفتارهای فردی ما ایرانیان بر جمعی غلبه دارد و حاصل این رفتار فردی مرگ سالانه ٣٠‌هزار انسان در جاده‌هاست که حدود ٥‌هزار نفر آنها اصلا مقصر نیستند – به‌طوری که هزاران نفر هم مجروح و معلول دایمی می‌شوند- آمارها نشان می‌دهد که مجموع کشته‌های حوادث رانندگی جاده‌های ایران بعد از جنگ حدود ٨٥٠‌هزار نفر یعنی ٤ برابر تلفات جنگ ایران و عراق بوده است. ٤٠‌درصد علت تصادف‌ها هم به وضع جاده‌های غیراستاندارد، کیفیت خودروهای ساخت داخل و شرایط اقلیمی مربوط است. وقتی افرادی در این جامعه که کم هم نیستند پشت ارابه‌های آهنی می‌نشینند و فراموش می‌کنند که عابر پیاده یا مردمی هم هستند که حق حیات دارند، آیا به صرف استاندارد نبودن جاده و روتین‌بودن تخلف در جامعه و حتی اینکه کسی آنها را نبیند، باید مقررات را نادیده بگیرند و هر کار خواستند انجام دهند و با حرکات مارپیچ، عدم تردد بین خطوط، پارک‌کردن نبش تقاطع‌ها و انحراف به طرفین بدون استفاده از راهنما و صدها تخلف دیگر باعث خطرات جانی و مالی و ترافیک شوند؟ آیا فردی که با سرعت زیاد و با سبقت غیرمجاز در جاده‌ای دو طرفه جان خود و دیگران را به خطر می‌اندازد، نباید مواخذه و حداقل جریمه شود؟

به امید آن روزی که سیستم حمل‌ونقل عمومی منظم و جاده‌های دو بانده و وسایل نقلیه ایمن مهیا و رفتارهای فردی در برابر حرکت‌های جمعی مغلوب شود و انرژی پلیس به جای حضور در جاده و خیابان صرف ابتکارهای جدید شود.

Member Of The

http://roadsafetyngos.org/


Improve public traffic safety culture and raise public awareness through target group education. Try to make this sentence acceptable for all that: “Safety Starts With Me”
Find out more >

Feature Pictures

cache/resized/22e1a45501f0c91a0ce98eef06330957.jpg
cache/resized/d1054fb3224401362c55fb7782ee738d.jpg

Address and Phone

  • www.rsss.ir
  • Address: No 492, Motahari St., Tehran, 1595813515, Iran
  • Fax: (021) 88911764
  • Phone: (021) 88926832, (021) 88908605
  • Email: info {@} rsss.ir
Top